காந்தியும் அலெக்சாண்டரும் எதிர் எதிர் கருத்துள்ளவர்கள். ஆனால் இவர்கள் இருவருக்கும் ஒரு ஒற்றுமை உள்ளது.
காந்தியார் போர் வேண்டாம் என்று சொல்வதோடு அதை முற்றிலும் வெறுப்பவர். கடைசிவரை தன் நாட்டுக்காகவும், நாட்டு மக்களுக்காகவும் அகிம்சை வழியில் போராடியவர்.
அலெக்சாண்டர் பல போர்க்களங்களைப் பார்த்தவன். வாழ்நாள் முழுவதும் போர்க்களத்திலேயே கழித்தவன். போர்தான் சரி என்று நினைப்பவன்.
ஒற்றுமை ?
ஒருமுறை அலெக்சாண்டரும் அவன் படையினரும் போர் தொடுக்க ஒரு நாட்டை நோக்கி பாலைவனம் வழியாக சென்று கொண்டிருந்தனர். வெகுதூரம் பயணித்தனர். அப்போது அலெக்சாண்டருக்கு தாகம் ஏற்பட்டது. தன் பையில் தண்ணீர் இல்லாததால் படையினரை நோக்கி யாராவது தண்ணீர் வைத்திருந்தால் தருமாறு வேண்டினான். ஒரு படைவீரனைத் தவிர எல்லோரிடம் இருந்த தண்ணீர் தீர்ந்துவிட்டது. அந்த படைவீரன் தன் பையில் இருக்கும் தண்ணீரை அப்படியே கொடுக்க வேண்டாம் என்று எண்ணி தன் கவசத்தில் ஊற்றி இந்தாருங்கள் என்றான்.
அப்போது அலெக்சாண்டர் தன் படையில் இருக்கும் அனைவரும் தாகத்தோடு தவிப்பதை கண்டு இதை நான் அருந்த மாட்டேன். நீங்கள் அனைவரும் தாகத்தோடு இருப்பது போல் நானும் இருக்கிறேன். எல்லோருக்கும் தண்ணீர் கிடைக்கும் பட்சத்தில் நானும் அருந்துகிறேன் என்றான்.
ஆனால் படைவீரனோ எங்கள் குழந்தைகள் நலனுக்காவது இதை அருந்த வேண்டினான். ஏனென்றால் எங்களுக்கு எதாவது ஆனால் எங்கள் குழந்தைகளை நீங்கள் காப்பாற்றுவீர்கள் அதற்காகவாவது நீங்கள் உயிருடன் இருக்க வேண்டும் என்றான்.
உடனே தண்ணீரை நீட்டுமாறு கேட்டான். படைவீரன் நீட்ட அதை தட்டிவிட்டு பயணத்தை தொடருங்கள் என்று படையினரை ஆணையிட்டான்.
காந்தி ஒரு முறை வேறு ஊருக்கு செல்ல ரயில் நிலையம் வந்தார். வேலைப் பளு காரணமாக தாமதமாக வந்ததால் ரயில் கிளம்பிவிட்டது. அவசர அவசரமாக ஏறும் போது காலில் உள்ள ஒரு செருப்பு கீழே விழுந்தது. அவர் எண்ண நினைத்தாரோ மற்றோரு செருப்பையும் கழற்றி அந்த செருப்பு இருக்கும் இடத்தில் வீசி எறிந்தார். கூட வந்தவர் ஏன் என்று கேட்க ஒரு செருப்பை வைத்துக் கொண்டு நான் ஒன்றுமே செய்ய முடியாது. கீழே இறங்கி அந்த செருப்பை எடுத்து திரும்ப ரயிலில் ஏறும் வலிமையும் எனக்கு கிடையாது. கீழே விழுந்த ஒரு செருப்பை யார் எடுத்தாலும் அவருக்கு பயன்படட்டுமே என்று இந்த செருப்பையும் கழற்றி வீசினேன் என்றார்.
நல்ல தலைவனுக்கு அடையாளமாக இருவரும் விளங்கினார்கள். அலெக்சாண்டர் தன் படைவீரர்களின் நலனுக்காக தானும் தண்ணீர் அருந்தவில்லை. அதேபோல் காந்தியும் மற்றவர் நலனை கருத்தில் கொண்டு மற்றோரு செருப்பையும் கழற்றி வீசினார்.
இருவரும் வேறு எதிர் எதிர் துருவத்தில் இருந்தால் கூட தலைவனுக்கு உண்டான குணத்தில் ஒன்றாக இருந்தார்கள்.
காந்தியார் போர் வேண்டாம் என்று சொல்வதோடு அதை முற்றிலும் வெறுப்பவர். கடைசிவரை தன் நாட்டுக்காகவும், நாட்டு மக்களுக்காகவும் அகிம்சை வழியில் போராடியவர்.
அலெக்சாண்டர் பல போர்க்களங்களைப் பார்த்தவன். வாழ்நாள் முழுவதும் போர்க்களத்திலேயே கழித்தவன். போர்தான் சரி என்று நினைப்பவன்.
ஒற்றுமை ?
ஒருமுறை அலெக்சாண்டரும் அவன் படையினரும் போர் தொடுக்க ஒரு நாட்டை நோக்கி பாலைவனம் வழியாக சென்று கொண்டிருந்தனர். வெகுதூரம் பயணித்தனர். அப்போது அலெக்சாண்டருக்கு தாகம் ஏற்பட்டது. தன் பையில் தண்ணீர் இல்லாததால் படையினரை நோக்கி யாராவது தண்ணீர் வைத்திருந்தால் தருமாறு வேண்டினான். ஒரு படைவீரனைத் தவிர எல்லோரிடம் இருந்த தண்ணீர் தீர்ந்துவிட்டது. அந்த படைவீரன் தன் பையில் இருக்கும் தண்ணீரை அப்படியே கொடுக்க வேண்டாம் என்று எண்ணி தன் கவசத்தில் ஊற்றி இந்தாருங்கள் என்றான்.
அப்போது அலெக்சாண்டர் தன் படையில் இருக்கும் அனைவரும் தாகத்தோடு தவிப்பதை கண்டு இதை நான் அருந்த மாட்டேன். நீங்கள் அனைவரும் தாகத்தோடு இருப்பது போல் நானும் இருக்கிறேன். எல்லோருக்கும் தண்ணீர் கிடைக்கும் பட்சத்தில் நானும் அருந்துகிறேன் என்றான்.
ஆனால் படைவீரனோ எங்கள் குழந்தைகள் நலனுக்காவது இதை அருந்த வேண்டினான். ஏனென்றால் எங்களுக்கு எதாவது ஆனால் எங்கள் குழந்தைகளை நீங்கள் காப்பாற்றுவீர்கள் அதற்காகவாவது நீங்கள் உயிருடன் இருக்க வேண்டும் என்றான்.
உடனே தண்ணீரை நீட்டுமாறு கேட்டான். படைவீரன் நீட்ட அதை தட்டிவிட்டு பயணத்தை தொடருங்கள் என்று படையினரை ஆணையிட்டான்.
காந்தி ஒரு முறை வேறு ஊருக்கு செல்ல ரயில் நிலையம் வந்தார். வேலைப் பளு காரணமாக தாமதமாக வந்ததால் ரயில் கிளம்பிவிட்டது. அவசர அவசரமாக ஏறும் போது காலில் உள்ள ஒரு செருப்பு கீழே விழுந்தது. அவர் எண்ண நினைத்தாரோ மற்றோரு செருப்பையும் கழற்றி அந்த செருப்பு இருக்கும் இடத்தில் வீசி எறிந்தார். கூட வந்தவர் ஏன் என்று கேட்க ஒரு செருப்பை வைத்துக் கொண்டு நான் ஒன்றுமே செய்ய முடியாது. கீழே இறங்கி அந்த செருப்பை எடுத்து திரும்ப ரயிலில் ஏறும் வலிமையும் எனக்கு கிடையாது. கீழே விழுந்த ஒரு செருப்பை யார் எடுத்தாலும் அவருக்கு பயன்படட்டுமே என்று இந்த செருப்பையும் கழற்றி வீசினேன் என்றார்.
நல்ல தலைவனுக்கு அடையாளமாக இருவரும் விளங்கினார்கள். அலெக்சாண்டர் தன் படைவீரர்களின் நலனுக்காக தானும் தண்ணீர் அருந்தவில்லை. அதேபோல் காந்தியும் மற்றவர் நலனை கருத்தில் கொண்டு மற்றோரு செருப்பையும் கழற்றி வீசினார்.
இருவரும் வேறு எதிர் எதிர் துருவத்தில் இருந்தால் கூட தலைவனுக்கு உண்டான குணத்தில் ஒன்றாக இருந்தார்கள்.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.